(Eigen werk) Ik heb tekenen weer opgepakt, ik was dit voorheen een beetje kwijt. Ook schrijf ik mijn gedachtes en gevoelens vaker op. Dit helpt mij minder chaos in m'n hoofd te hebben.

(Minor) Aan het begin van de minor hebben we voor Giovanni's les een poster moeten maken. De poster zegt iets over mij. Ook dit heeft weer met mijn prima materia te maken: "Wat inspireert mij nu?". Wat je in de poster tegenkomt, zijn objecten en beelden waar ik inspiratie uit haal voor nieuw werk. Ik kwam een barst tegen in een deur en een geïllustreerd verkeersbord die ik grappig vond. Daar maak ik dan een foto van met mijn telefoon. Toen ik de foto's naast elkaar hield, zag ik enige overeenkomst, namelijk de barst in het raam. Ook had ik in de mediatheek een boek opengeslagen en een foto gemaakt van het bovenste gedeelte van de collage ("OK FREEZE!!"), omdat ik het een tekening met actie vond. Deze pastte ook weer bij de overige beelden van de collage.
Ik vind het fijn om naar overeenkomsten te zoeken in mijn collagewerk.

Het werk rechts is ook van een les van Giovanni, waarin we een animatie gingen maken. Giovanni gaf instructies door middel van een verhaal. Hij vertelde over een zaadje die uitgroeide tot volwaardige plant / boom. Na ieder gedeelte van het verhaal, maakten we een foto. Uiteindelijk werd dit een animatie. Ik voelde wat weerstand bij deze opdracht, want ik ben niet zo van de houtskool. De les is goed geweest om juist tegen die weerstand in te gaan, en het gewoon weer te proberen.

(De animatie deed het niet, dus heb ik een foto geplaatst)

Ik voel mij boos. Boos omdat er iets nog niet is opgelost tussen ons. En jij wilde er niet over praten.

Laten we elkaar de hand schudden!

Agree to disagree.

"LEAVE"

Ga maar gewoon weg.

Ik ben je zat.

"Mama zei altijd: je hebt een boze wolk boven je hangen, Veer."

(Minor) De wolk was een opdracht van één van Giovanni's lessen. De opdracht was om een wolk (naar eigen interpretatie) te maken van klei, geblinddoekt. Dit, zodat we alleen op onze handen en gevoel konden afgaan. Dit was even nieuw voor mij, maar het wende snel. De klei voelde fijn in mijn handen en ik kon me focussen op alleen de klei. Soms had ik een afleidende gedachte tussendoor, maar dat was niet storend. Deze les was ook een soort meditatie. Ik ervaarde na deze les meer rust in mijn hoofd.

Na een tijdje was de wolk droog genoeg en heb ik hem laten stoken. Daarna heb ik hem geglazuurd geïnspireerd op de quote hierboven. Omdat we aan het kleien waren op gevoel, moest ik ook denken aan gevoelens. Dit is de wolk die boven mij hing, gevisualiseerd.

De asbak met illustraties heb ik gemaakt omdat ik nog klei overhad, en nog wat leuks wilde kleien voor mezelf om thuis te gebruiken.

(Eigen werk) In de periode van de minor ging ik door een persoonlijke situatie waarbij ik een vriendschap moest afkappen. Ik moest er veel aan denken. Omdat ik het niet goed uit m'n hoofd kon zetten en ook een soort kwaadheid voelde, heb ik onderzoek gedaan naar wat ik voelde, en waarom ik me kwaad voelde. Ik heb besloten de negatieve energie die ik voelde, om te zetten in iets positiefs en deze persoon te vergeven in mijn hoofd. Vanuit dit oogpunt besloot ik deze persoon beterschap te wensen. Het hielp me dus om een illustratie te maken, via deze weg kon ik het negatieve gevoel een beetje meer kwijt. Aangezien ik op de academie de kans kreeg om te gaan zeefdrukken, ben ik de illustratie gaan zeefdrukken op shirtjes.

Ook woon ik sinds de minor tijdelijk in Zwolle in plaats van Rotterdam, waar ik normaal gesproken woon. Ineens kwam ik in een andere wereld terecht, zo voelde het. Ik voelde me veel alleen in het begin, ik zou het nog net geen heimwee noemen. Ik was ook veel bezig met de vraag, wat is nu thuis voor mij? Voor mij is het zo normaal om me thuis te voelen, en nu ineens was dat 'veilige' gevoel weg. Ook in deze situatie hielp het mij om m'n gevoel te uiten door middel van tekenen. Toevallig kwam rond deze tijd Eva naar mij toe en vroeg ze of ik werk wilde exposeren in Rotterdamse club POING. Natuurlijk wilde ik iets exposeren en heb ik dit werk erbij gemaakt.

(Eigen werk) Naast wat ik op de academies leer, heb ik mezelf ongeveer een jaar geleden de techniek van handpoke tattoo aangeleerd.
Veel mensen bij mij op de academie in Rotterdam deden dit in hun vrije tijd, en daardoor kreeg ik ook zin om ermee te experimenteren.

Ik vind het een mooi idee wanneer ik een van mijn tekeningen kan vereeuwigen voor een mensenleven lang op iemands lichaam. Het voelt voor mij als een stukje van mezelf wat ik deel met de ander. De minor heeft mij veel nieuwe energie gebracht wat ook weer terugkomt in mijn tattoos. Onder andere door een les van Giovanni waarin hij Carl Jung benoemde, ben ik meer onderzoek gedaan naar schaduwwerk. Hierdoor ben ik mezelf wat beter leren kennen en dit bracht mij meer rust, waardoor er meer ruimte was voor motivatie om creatief bezig te zijn.

Inspiratie voor designs haal ik vaak uit afbeeldingen van bijvoorbeeld oude boeken, maar ook van foto's die ik maak zodra ik iets zie wat mij opvalt. Vaak zijn het kleine dingen die niet op hun plek horen, of volgens de samenleving als 'lelijk' worden gezien. Zoals een sticker op een lantaarnpaal, een markeerstift tekening in het openbaar vervoer, een fout versierde Canta op de stoep. Ook websites zoals Krabbelplaatjes.nl vind ik leuk, omdat er veel (volgens de norm) lelijke, foute afbeeldingen en GIF's op staan. Ik haal er juist ideeën vandaan en verwerk ze in een tekening en soms een tattoo.

(Minor) Video voor Janeke's les, van het kunstwerk in de fundatie. Dit is mijn visualisatie van wat ik zag hangen.

(Minor) Ik heb ook in mijn rode boek gewerkt, maar vond het moeilijk omdat de a4 pagina's me soms aanstaarden. Ook tijdens sommige lessen interpreteerde ik soms dat bepaalde dingen er wel in mogen en bepaalde dingen niet. Schoolopdrachten wel, eigen werk niet. Maar zo zwart wit was het helemaal niet, en dat weet ik.

Ik denk dat ik het rode boek hier en daar een beetje heb laten liggen, omdat zodra ik iets 'moet' (een boek bijhouden in dit geval) ik die weerstand voel. Wel ben ik hierdoor gaan werken in een mini schetsboek, en merkte dat ik deze eigenlijk dagelijks oppakte om in te tekenen. Ook werkte ik veel in schriftjes, om mijn gedachtes en gevoelens op te schrijven. Want het voelt ook enigszins kwetsbaar om alles wat ik denk en voel te delen met iedereen. Mijn schetsboek heb ik wel verwerkt in mijn rode boek, omdat ik vind dat het er deel van uitmaakt.

Ook hielpen de schetsboekjes qua formaat, ze waren kleiner en makkelijker te vullen. Zodra ik op een grote pagina moet werken, komt er een bepaalde weerstand bij kijken. Alsof het dan ineens goed moet zijn. Ik werk mezelf hiermee vaak tegen en ondanks dat probeer ik wel groot te werken. Voor mij is dit nog steeds een uitdaging en zal ik het blijven proberen.